เรื่องย่อบทความ
นิยายลำดับ 2 ในชุดเมีย
เมียราคี
รังเกียจ ชิงชัง ทว่า…
“เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอทำให้ฉันเป็นทุกข์ขนาดไหน”
คำพูดของเขาที่เปล่งออกมาทำให้เธอตาโตยิ่งกว่าเก่า และอีกครั้งที่เธอโทษตัวเองทันทีว่ามันเป็นความผิดของเธอ จึงช้อนตาขึ้นมองเขาอย่างสำนึกผิด แต่นั่นกลับทำให้ชายหนุ่มยิ่งนึกโมโห เพราะเธอไม่ยอมตอบอะไรเขาเลย
“เธอคงสะใจแล้วสินะ ที่เห็นฉันเป็นแบบนี้”
ตรัณแดกดันมาอีกครั้งอย่างโกรธเคือง ทำเสียงพร่าราวจะร้องไห้ เพราะตอนนี้คิดว่าความฝันและความหวังของตัวเองพังสลายหมดแล้ว แม้แต่คนร่วมฝันก็ทรยศ
นงนภัสเห็นดังนั้นจึงต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้สะใจอะไรเลย และไม่ได้คิดทำให้เขาทุกข์เลย แต่นั่นก็ไม่ช่วยอะไร เพราะเขาไม่มีทางเชื่อเธอ
ตรัณลดสายตาลงมองเธออย่างนึกสมเพช
“ฮึ่ม…งั้นเธอคงอยากให้ฉันมีความสุข”
เหน็บแนมอีกเมื่อเห็นเธอส่ายหน้าปฏิเสธแบบนั้น ทว่าเขากลับต้องตะลึง เมื่อกล่าวจบประโยคนี้ แทนที่สาวเจ้าจะส่ายหน้าเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอกลับพยักหน้า ซึ่งทำให้เขาอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ อย่างไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงที่อยากมีสามีจนตัวสั่นอย่างเธอจะเห็นใจคนอื่นเป็นและจะอยากให้คนอื่นมีความสุข แต่แล้วในช่วงเวลานั้นก็ทำให้เขาคิดอะไรพิเรนทร์ๆ ออก จึงคิดอยากจะแกล้งเจ้าหล่อนเล่นๆ
“งั้นก็ถอดเสื้อผ้าของเธอออกให้หมดสิ ฉันจะได้เชื่อว่าเธออยากให้ฉันมีความสุข”
ตัณหา ความใคร่ หรือ…จะเปรียบรัก!
สรรพสิ่งใด ดลบันดาลรัก
สรรพสิ่งใด ดลบันดาลใจ
ให้สุดรัก เกินห้ามใจกับเธอ…คนนี้!