18+เศร้า ห้วงรักสายใยสวาท

ความโหดร้ายทับถมเข้ามารวดเร็วจนแทบจะตั้งรับไม่ทัน จากที่เคยคิดว่าจะไม่มีวันได้พบเจอกับเขาอีก เขาก็กลับก้าวเข้ามาพัวพันด้วยอีกครั้ง แล้วเหนี่ยวรั้งเธอไว้ด้วยสายใยรัก ห้วงปรารถนาของเขา แล้วเธอจะหนีอย่างไร ถึงจะหลุดพ้น

——–คำโปรย——–

“ฉันถาม ทำไมไม่ตอบ”

เขากัดฟัน จ้องหน้า ทวนอีก ทำให้เธอต้องถอนหายใจให้อีกรอบ มองหน้าเขา แล้วค่อยตอบ

“ทำงาน และวันนี้ก็วันคล้ายวันเกิดเจ้านาย ก็เลยมีปาร์ตี้กันนิดหน่อย”

“ไอ้คนที่มาส่งเธอนั่นนะ”

“นั่นพี่นันท์ค่ะ”

“ฉันไม่ได้อยากรู้ว่ามันชื่ออะไรและเป็นอะไรกับเธอ ไม่ต้องตอบอะไรที่เกินกว่าที่ฉันถาม!”

“ก็คุณถามเมื่อกี้…”

“รัตน์!”

มือเขายื่นมาบีบแขนเธอทันที ทำให้เธอต้องหยุด พร้อมกับที่เขาคำรามขู่ด้วยเสียงสูงลึกในลำคอ

“…ตั้งแต่เมื่อไร ฉันให้สิทธิ์เธอเถียงฉัน”

“ตั้งแต่วินาทีแรกที่รัตน์ไม่ใช่อะไรของคุณมั้งคะ ปล่อยค่ะ เจ็บ”

เธอบิดแขนไปมาให้เขาปล่อย แต่มือหนากลับรัดแน่นขึ้น

“อืม เข้าใจ”

เขาพยักหน้าไปด้วย ทว่ากลับไม่ปล่อยแขนเธอ ตรงข้ามมือที่ดันประตูอยู่ กลับกระชากประตูห้องเปิดออก แล้วลากเธอให้เข้าไปในห้องกับเขา

ร่างบอบบางถูกเขาเหวี่ยงตรงมาที่เตียง ทำให้เธอต้องฟุบลงกับเตียงไม่เป็นท่า แต่ก็รีบลุกขึ้นมา พยายามจะหนี แต่เขาก็เข้ามารั้งไว้อีก คว้าเอวคอดเล็กเธอแน่น แล้วอุ้มขึ้นกลับมาโยนลงบนเตียงอีกครั้ง